Watching: Miranda
To be or not to be opent met een hilarische, verrassende scène. In de eerste minuut lag ik al dubbel. Er wordt geopend met een scène waarin het toneelgezelschap in een parodie leden van de Gestapo speelt. In een decor met vele deuren van bordkarton wordt een klucht neergezet totdat de regisseur onderbreekt dat één van de acteurs zich niet aan het script houdt. De toon is gezet. Niet alleen is To be or not to be een erg grappige voorstelling, ze gaat ook over theater en tegelijkertijd heeft Het Zuidelijk Toneel ook nog een boodschap te verkondigen. Helemaal duidelijk wordt die boodschap niet maar het heeft iets te maken met moed tonen, in gaan tegen zaken waar je het niet mee eens bent en bovenal gaat het over theater. Menig voorstelling die als onderwerp het theater zelf heeft, breekt met de vierde wand. Helaas is dit vaak een vervelende episode in een voorstelling die vooral onderuit wordt gehaald door deze drang van de makers om iets te zeggen over hun vak. Zo niet in To be or not to be. Wanneer de acteurs uit hun rol stappen en het publiek direct aanspreekt is dit in de meeste gevallen erg grappig. De enkele keer dat dit niet het geval is schemert er door wat Het Zuidelijk Toneel aan zijn publiek mee wil geven. Maar nooit wordt het echt opdringerig. Gelukkig geeft Het Zuidelijk Toneel je de optie om slechts van hun voorstelling te genieten ook als je het niet eens bent met wat deze voorstelling heeft mee te geven.
Een aantal spelers staat in de eerste plaats niet bekend als acteur maar om een ander talent. Zo kennen we Ellen ten Damme met name als een zangeres en entertainer en Raoul Heertje is vooral bekend als cabaretier. Wat ik zelf erg geslaagd vind is dat deze talenten ook momenten krijgen om te schitteren in dat waar ze het allerbeste in zijn. Dit creëert ook een hele gevarieerde show. Maar niet iedereen overtuigd even goed in zijn spel. Daar staat tegenover dat er gedurende de voorstelling veelvullig wordt gebroken met de vierde wand en het publiek dan rechtstreeks wordt aangesproken. Daardoor is het minder van belang dat iedere speler geloofwaardig is, immers de cast breekt regelmatig met de afspraak dat wij geloven in het verhaal en de personages die worden neergezet.
Uit het programmaboek van To be or not to be: "Het is 1939 en van oorlog is in Polen nog geen sprake. Een toneelgezelschap repeteert aan een satirisch stuk over de Gestapo. Maar nog voor de premièredag aanbreekt, wordt het stuk stopgezet door de Poolse overheid. Noodgedwongen haalt het gezelschap daarom 'Hamlet' van stal. Josef Tura, de steracteur van het gezelschap, speelt de titelrol groots en meeslepend. Ondertussen flirt zijn vrouw, Maria Tura, in haar kleedkamer met een Poolse legerpiloot. Dan vallen de Duitsers Polen binnen en is het toch oorlog. Het gezelschap wordt meegezogen in het verzet en ze moeten al hun acteertalent inzetten om heelhuids door de oorlog te komen."
To be or not to be is een zeer komische voorstelling met een boodschap geworden. Al heb ik het idee dat de originele voorstelling van Nick Whitby nog behoorlijk is aangepast door Het Zuidelijk Toneel, ik denk dat dit een moderne klassieker in wording is. Dat het origineel van Ernst Lubitsch niet eerder bekendheid heeft verworven is een beetje een raadsel. Maar de film kwam uit twee maanden nadat de vrouwelijk hoofdrolspeelster was verongelukt in een vliegtuig ongeluk. En hoewel het publiek de komedie enthousiast ontving waren de recensies erg negatief. Inmiddels wordt de film door filmkenners wel gezien als een klassieker. De voorstelling heeft mij in elk geval erg nieuwsgierig gemaakt naar de film, dus die ga ik snel eens kijken. Hieronder vindt je de trailer voor de theatervoorstelling.
~~~
English: This is a review of a Dutch play, so a review in English doesn't really make sense I guess.
Time ended: 14.35
Watching: Mad Men
Scènefotografie: Phile Deprez
No comments:
Post a Comment