Two for tea

Time started: 20:36

De High Tea is helemaal 'in' in Nederland. Genieten van zoete en hartige hapjes met een glas prosecco of natuurlijk een kopje thee. Lekker Engels, toch?
Nee dus de High Tea zoals die in Nederland wordt geserveerd is zeker niet wat men in Engeland verstaat onder een High Tea. In Engeland zijn de termen Afternoon Tea of Cream Tea meer gebruikt. (Door de hardnekkige misconceptie van toeristen komt het inmiddels voor dat ook in Engeland soms de term High Tea wordt gebruikt. Maar historisch gezien gebruiken Engelse de term High Tea voor een ander soort maaltijd, die niets met taartjes of zoete hapjes te maken heeft.)

Tegen het eind van de winter heb ik bij The Moat Tea Rooms in Canterbury genoten van een Cream Tea. Bij deze tearoom is er keuze uit drie soorten cream teas. Mijn cream tea bestond uit het volgende:

"A pot of tea (your choice from our selection), cucumber sandwiches, a slice of cake and 2 scones with preserve and clotted cream."

Een Champagne Cream Tea in The Moat Tea Rooms

Om van een echt Engelse cream tea te genieten is wellicht wat gecompliceerd om eerst het Kanaal te moeten oversteken. Daarom hebben wij dit weekend zelf een poging gewaagd tot het maken van scones (welk smeersel er op de cucumber sandwiches zat moeten wij een volgend bezoek aan Canterbury zien uit te vinden). Volgens mijn persoonlijke bakker is het bakken van scones qua moeilijkheidsgraad de ovenvariant van een ei bakken. Maar één moeilijkheid moest wel overwonnen worden. Clotted cream is namelijk niet in het schap van de Nederlandse supermarkt te vinden. Wij hebben als alternatief voor de clotted cream 125 gram creme fraiche gemixt met 100 gram mascarpone. Het recept komt wel van de Albert Heijn en is te vinden op www.ah.nl.

Benodigdheden:
Uitsteekvormpje (wij hebben een glazen beker gebruikt en zoals op de foto te zien is werkte dat ook prima)

Voorbereiden:
Oven voorverwarmen op 225 °C of gasovenstand 5. Bakblik met bakpapier bekleden. Bakmeel met bakpoeder en zout boven kom zeven. Vanillesuiker en suiker toevoegen. Boter met 2 messen door bloem in kleine stukjes snijden. Ei met melk loskloppen, 1/2 eetlepel bewaren, rest bij bloemmengsel schenken en geheel tot samenhangende bal kneden. Deeg tot lap van ca. 2 1/2 cm dik uitrollen. Uit deeg 8 rondjes steken, op bakblik leggen en met rest van melk bestrijken. Scones in midden van oven in ca. 10 minuten lichtbruin bakken. Scones uit oven op rooster laten afkoelen.

Time ended: 23:33

Television: Hard Time - National Geographic

Songs at the End of the World

Time started: 12:08
Train: Between The Hague and Utrecht


Op 1 juni heb ik mogen kijken en luisteren naar de muziektheatervoorstelling Songs at the End of the World van Wunderbaum. Zoals met elke voorstelling die ik verplicht moet bezoeken voor een opleiding, had ik bij aanvang eigenlijk geen idee wat ik kon verwachten. Ik had wel eens iets eerder van Wunderbaum gezien maar een beeld vormen van wat de voorstelling Songs at the End of the World zou inhouden wilde niet lukken. Het marketingverhaaltje dat op de website van Wunderbaum en het theater stond liet enkel los dat het geheel zich af zou spelen op de Zuidpool. En vanuit de recensies bleek vooral dat de meningen wat verdeelt waren. De één vond het een tamelijk goede voorstelling de ander vond het een tamelijk slechte voorstelling. Uit elke recensie bleek dat Wunderbaum een documentaire van Werner Herzog als uitgangspunt had genomen. Bij mij ontbreekt elke kennis over Werner Herzog volkomen dus deze informatie voegde niet echt iets toe aan het vage beeld dat ik tot nu had van de voorstelling.

Promotiefoto van Songs at the End of the World
Foto: Sofie Knijff

Bij de aanvang was ik dan ook lichtelijk opgelucht toen de voorsteling begon met wat humor in de vorm van tekst op een boventiteling. Er wordt duidelijk gemaakt dat ze zo gaan beginnen en dat we dan afspreken dat we even vergeten dat we bezig zijn met het zoeken naar een nieuw huis of het kopen van een auto. We spreken af dat we nu even alleen gaan denken aan de jeugdherinneringen van de spelers op het toneel. Met de boventiteling wordt een klein beetje metatheater neergezet zonder dat er kritiek wordt geuit of Wunderbaum er iets mee wil bereiken.
Ook de muziek van Touki Delphine is fijn om naar te luisteren, niet opdringerig en altijd in samenhang met het toneelspel dat ervoor en/of erna te zien is geweest.

Begin scène uit Songs at the End of the World

Het hoogtepunt van de voorstelling was voor mij tegen het eind van de voorstelling wanneer de voorstelling echt aanhaakt bij de documentaire en de gehele zaal een onderwaterwereld betreedt. Larger then life kwallen zweven boven het podium en bewegen echt zoals kwallen doen. Grappig maar tegelijk ook mooi is de duiker die op de achtergrond te zien is. De menselijke indringer die eigenlijk helemaal niet opvalt in de pracht van de natuur.

De duiker in de onderwaterwereld

Songs at the End of the World speelt nog een beperkt aantal voorstellingen in augustus. Drie voorstellingen in Den Bosch tijdens theaterfestival Boulevard en op de 19de spelen Wunderbaum en Touki Delphine op Lowlands. Tevens is er een cd te koop met de liedjes uit deze muziektheatervoorstelling.


Time ended: 15:45
Train: Between Utrecht and The Hague


Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Fred Debrock.

Ieder voor zich

Time started: 19:51

Vrijdag (6 mei) ben ik in de Koninklijke Schouwburg gaan kijken naar de dappere eerste poging van Van Hoorne Events om een serieuze musical neer te zetten. Tot op heden was Van Hoorne vooral bekend van zijn kinder musicals als Prins & Ploes, Roodkapje en Hans & Grietje. Met 1953 De Musical wordt voor het eerst een musical gemaakt voor een volwassen publiek, een spannende stap voor het groeiende bedrijf.

Het proloog van 1953 De Musical

De muziek in de musical komt van een orkestband, iets dat ik de producent makkelijk kan vergeven aangezien dit een hoge kostenpost is. Wel heb ik het sterke vermoede dat de muziek niet alleen niet live wordt gespeeld maar bovendien niet met echte instrumenten is ingespeeld. Een aantal mensen zal het niet opvallen maar ik had toch sterk het gevoel dat bijvoorbeeld de violen volledig afkomstig waren uit een computer. Iets wat naar mijn mening wel erg jammer is. Ik vind dat het gebruik van echte instrumenten een basisvoorwaarde is voor het maken van professioneel muziektheater.
Een ander muzikaal minpunt lag in het feit dat elk personage zijn eigen solo lied leek te moeten hebben (ook als dit de voortgang van het verhaal alleen in de weg zat). Bij een nieuwe Nederlandse musicalproductie waarbij dit het geval is bekruipt mij altijd een, wat ik noem, 3 Musketiers gevoel. Alsof de spelers geëist hebben dat ze alleen in de productie wilde als ze beloofd werd dat ze een eigen solo liedje kregen. Of dit bij 1953 ook het geval is geweest weet ik niet. Maar hoe dan ook heeft deze beslissing het eindresultaat geen goed gedaan.

Dan moet ik nog opmerken dat de changementen behoorlijk amateuristisch overkwamen. Ten eerste duurde ze lang, ten tweede was er tijdens de changementen muziek afgespeeld en vaak was dat een logische keus maar soms brak het ook resoluut de sfeer die in de vorige scène nu juist zo nauwkeurig geprobeerd was neer te zetten. Maar het meest storend was dat de muziek soms te snel (of zelfs te laat) werd ingestart. Zo werd het laatste woord van een acteur afgekapt en dat was op dat moment duidelijk niet de bedoeling.

Links: Marleen van der Loo in de rol van burgemeestersvrouw Willemien Scholten
Rechts: Joke de Kruijf in de rol van vissersvrouw Neeltje Sturm

Nu tijd voor de complimenten. Allereerst heeft Van Hoorne het voor elkaar gekregen een zeer getalenteerde cast bijeen te brengen. Op de verrichte arbeid van de cast heb ik werkelijk niets aan te merken. Wel had ik het idee dat Van Hoorne het talent van de cast een beetje teveel heeft willen uitmelken en dat maakte de voorstelling zwakker in plaats van sterker. Zoals eerder gezegd waren met name de vele solonummers (voor ieder personage 1) eerder een zwakte in de productie dan een sterke kant. Daarnaast kreeg ik het gevoel dat men Joke de Kruijf had gevraagd om toch vooral te laten horen dat ze nog altijd zo hoog kan zingen als toen zij de hoofdrol vertolkte in The Phantom of the Opera. Menigmaal schakelde ze over naar dunne stembanden (ook bekend als kopstem) terwijl dit evident slechts leidde tot een vreemd klinkende overgang terwijl daarmee volledig voorbij werd gegaan aan de inhoud van het lied en de manier waarop De Kruijf de rest van de muziek zong.

Links vlnr: Joke de Kruif, Anna Verschoor, Martijn Mulders, Anouk de Pater, Dick Schaar, Esther van Santen en Marcel Smid
Rechts vlnr: Marleen van der Loo, Robbert van Unnik, Anna Verschoor en Filip Bolluyt.

Kostuums en dekor waren zeer verzorgd, ik kan niet anders zeggen. Ook had ik zeker naar het slot toe een brokje in de keel. De musical vertelt het verhaal van een Zeeuws dorpje waar een nieuwe wachtmeester wordt verwelkomt. Wachtmeester Van Teylingen heeft een broer die bij Rijkswaterstaat werkt en van hem verneemt hij dat de dijken waarschijnlijk niet bestand zijn tegen een storm zoals nu op komst is. Zijn nieuwe buren zijn echter van mening dat zij was waren Zeeuwen het echt wel beter zullen weten dan de nieuweling. Zoals verwacht wordt het dorpje in de tweede akte toch slachtoffer van het alles verzwelgende water.

Dienstmeisje Anna Dekker (vertolkt door Anna Verschoor) hoopt op redding wanneer zij,
op de vlucht voor het water, vast komt te zitten op een dak

Van Hoorne Events koos ervoor om de première plaats te laten vinden in Middelburg en een groot aantal van de voorstellingen wordt gespeeld in Zeeland. In media uitingen wisten de makers steeds te vertellen dat zij zeer zorgvuldig zal omgaan met de gevoeligheid van het thema van de watersnoodramp. Echter vraag ik mij wel af waarom er met deze voorstelling eigenlijk wordt gezegd dat het de koppige Zeeuwen hun eigen schuld was dat er mensen zijn omgekomen. In deze voorstelling geeft men immers weer dat het dorpje in kwestie gewaarschuwd was maar deze waarschuwing hardhandig in de wind wordt geslagen met de mededeling dat een buitenstaander (wachtmeester Van Teylingen) niet van de zee houdt zoals zij doen en bovendien het is tot nu toe toch altijd goed gegaan?

Uiteindelijk heeft Van Hoorne Events met 1953 De Musical mij niet weten te overtuigen om bij hun volgende musical voor een volwassen publiek weer te komen maar er is zeker hoop voor de toekomst dat Van Hoorne Events een serieuze nieuwe speler wordt in het Nederlandse musicallandschap.


Time ended: 2:02

Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Wim Lanser.