Vrijdag (6 mei) ben ik in de Koninklijke Schouwburg gaan kijken naar de dappere eerste poging van Van Hoorne Events om een serieuze musical neer te zetten. Tot op heden was Van Hoorne vooral bekend van zijn kinder musicals als Prins & Ploes, Roodkapje en Hans & Grietje. Met 1953 De Musical wordt voor het eerst een musical gemaakt voor een volwassen publiek, een spannende stap voor het groeiende bedrijf.
 |
| Het proloog van 1953 De Musical |
De muziek in de musical komt van een orkestband, iets dat ik de producent makkelijk kan vergeven aangezien dit een hoge kostenpost is. Wel heb ik het sterke vermoede dat de muziek niet alleen niet live wordt gespeeld maar bovendien niet met echte instrumenten is ingespeeld. Een aantal mensen zal het niet opvallen maar ik had toch sterk het gevoel dat bijvoorbeeld de violen volledig afkomstig waren uit een computer. Iets wat naar mijn mening wel erg jammer is. Ik vind dat het gebruik van echte instrumenten een basisvoorwaarde is voor het maken van professioneel muziektheater.
Een ander muzikaal minpunt lag in het feit dat elk personage zijn eigen solo lied leek te moeten hebben (ook als dit de voortgang van het verhaal alleen in de weg zat). Bij een nieuwe Nederlandse musicalproductie waarbij dit het geval is bekruipt mij altijd een, wat ik noem, 3 Musketiers gevoel. Alsof de spelers geëist hebben dat ze alleen in de productie wilde als ze beloofd werd dat ze een eigen solo liedje kregen. Of dit bij 1953 ook het geval is geweest weet ik niet. Maar hoe dan ook heeft deze beslissing het eindresultaat geen goed gedaan.
Dan moet ik nog opmerken dat de changementen behoorlijk amateuristisch overkwamen. Ten eerste duurde ze lang, ten tweede was er tijdens de changementen muziek afgespeeld en vaak was dat een logische keus maar soms brak het ook resoluut de sfeer die in de vorige scène nu juist zo nauwkeurig geprobeerd was neer te zetten. Maar het meest storend was dat de muziek soms te snel (of zelfs te laat) werd ingestart. Zo werd het laatste woord van een acteur afgekapt en dat was op dat moment duidelijk niet de bedoeling.
 |
| Links: Marleen van der Loo in de rol van burgemeestersvrouw Willemien Scholten Rechts: Joke de Kruijf in de rol van vissersvrouw Neeltje Sturm |
Nu tijd voor de complimenten. Allereerst heeft Van Hoorne het voor elkaar gekregen een zeer getalenteerde cast bijeen te brengen. Op de verrichte arbeid van de cast heb ik werkelijk niets aan te merken. Wel had ik het idee dat Van Hoorne het talent van de cast een beetje teveel heeft willen uitmelken en dat maakte de voorstelling zwakker in plaats van sterker. Zoals eerder gezegd waren met name de vele solonummers (voor ieder personage 1) eerder een zwakte in de productie dan een sterke kant. Daarnaast kreeg ik het gevoel dat men Joke de Kruijf had gevraagd om toch vooral te laten horen dat ze nog altijd zo hoog kan zingen als toen zij de hoofdrol vertolkte in The Phantom of the Opera. Menigmaal schakelde ze over naar dunne stembanden (ook bekend als kopstem) terwijl dit evident slechts leidde tot een vreemd klinkende overgang terwijl daarmee volledig voorbij werd gegaan aan de inhoud van het lied en de manier waarop De Kruijf de rest van de muziek zong.
 |
| Links vlnr: Joke de Kruif, Anna Verschoor, Martijn Mulders, Anouk de Pater, Dick Schaar, Esther van Santen en Marcel Smid Rechts vlnr: Marleen van der Loo, Robbert van Unnik, Anna Verschoor en Filip Bolluyt. |
Kostuums en dekor waren zeer verzorgd, ik kan niet anders zeggen. Ook had ik zeker naar het slot toe een brokje in de keel. De musical vertelt het verhaal van een Zeeuws dorpje waar een nieuwe wachtmeester wordt verwelkomt. Wachtmeester Van Teylingen heeft een broer die bij Rijkswaterstaat werkt en van hem verneemt hij dat de dijken waarschijnlijk niet bestand zijn tegen een storm zoals nu op komst is. Zijn nieuwe buren zijn echter van mening dat zij was waren Zeeuwen het echt wel beter zullen weten dan de nieuweling. Zoals verwacht wordt het dorpje in de tweede akte toch slachtoffer van het alles verzwelgende water.
 |
| Dienstmeisje Anna Dekker (vertolkt door Anna Verschoor) hoopt op redding wanneer zij, op de vlucht voor het water, vast komt te zitten op een dak |
Van Hoorne Events koos ervoor om de première plaats te laten vinden in Middelburg en een groot aantal van de voorstellingen wordt gespeeld in Zeeland. In media uitingen wisten de makers steeds te vertellen dat zij zeer zorgvuldig zal omgaan met de gevoeligheid van het thema van de watersnoodramp. Echter vraag ik mij wel af waarom er met deze voorstelling eigenlijk wordt gezegd dat het de koppige Zeeuwen hun eigen schuld was dat er mensen zijn omgekomen. In deze voorstelling geeft men immers weer dat het dorpje in kwestie gewaarschuwd was maar deze waarschuwing hardhandig in de wind wordt geslagen met de mededeling dat een buitenstaander (wachtmeester Van Teylingen) niet van de zee houdt zoals zij doen en bovendien het is tot nu toe toch altijd goed gegaan?
Uiteindelijk heeft Van Hoorne Events met 1953 De Musical mij niet weten te overtuigen om bij hun volgende musical voor een volwassen publiek weer te komen maar er is zeker hoop voor de toekomst dat Van Hoorne Events een serieuze nieuwe speler wordt in het Nederlandse musicallandschap.
Time ended: 2:02
Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Wim Lanser.
No comments:
Post a Comment