Image Map

We're here in this beautiful theatre

Time started: 16.52
Listening: Stay Awake - OST Mary Poppins


Tijdens mijn laatste verblijf in Londen speelde Cirque du Soleil voorstellingen van TOTEM in The Royal Albert Hall. Ik wou een tijd lang al graag eens een voorstelling zien in dit prachtige theater, dus dit was een prachtige mogelijkheid. Eerder zag ik Alegria van Cirque du Soleil en die voorstelling maakte grote indruk, mijn verwachtingen waren dus heel erg hoog.


Beelden uit Cirque du Soleil's TOTEM


Onze plaatsen leken niet al te best maar bij aankomst bleek dat alles mee te vallen. The Royal Albert Hall is gebouwd als een arena en daar zijn de voorstellingen van Cirque du Soleil zeer geschrikt voor.
De acts in TOTEM zijn adembenemend. Vanaf onze plaats, waarbij we nog net iets hoger zaten dan waar de trapeze acts zich af speelde, hadden we weliswaar alleen bovenaanzicht maar we hadden wel heel goed zicht op alle trapeze artiesten. Het decor heeft ook een ongekend niveau. Door projecties op de vloer worden steeds andere omgevingen gecreëerd. Omdat de projecties reageren op bewegingen wordt het getoonde levensecht. Zo ontstaan er rimpels in het water als een performer zich verplaatst maar ook wordt een aantal maal de illusie geschapen dat personages verdwijnen of verschijnen vanuit de projectie.
Het enige minpunt ten opzichte van Alegria was voor mij dat er nog minder een verhaallijn in de voorstelling te ontdekken is. Niet dat de voorstelling dit per se nodig heeft, maar het heeft mijn persoonlijke voorkeur.


Via


De Royal Albert Hall werd gebouwd tussen 1867 en 1871 en werd verklaard tot een monument voor Prins Albert. Niet alleen het mooie gebouw zelf maakt indruk. Ook het aantal mensen dat in de zaal een voorstelling kan zien is gezien de nog vrij geringe omvang van het gebouw verbluffend, namelijk 5250 (Carré heeft bijvoorbeeld plaats voor 1756, het World Forum Theater 2161 en in de Heineken Music Hall kunnen in theateropstelling 3600 mensen zitten). Maar de geschiedenis van de zaal is misschien nog wel het opmerkelijkst.

- Zo dirigeerde Verdi en Wagner in de Royal Albert Hall de eerste vertoningen hun eigen opera's in Engeland.

- Het originele plan was dat het theater 30.000 mensen kon huisvesten maar vanuit financiële en praktische overwegingen werd dat plan gewijzigd naar 7000. Inmiddels is dit aantal nog maar 5250.

- In de zaal werden toespraken gegeven door mensen als Winston Churchill, Nelson Mandela, de Dalai Lama, Bill Clinton en Albert Einstein.

- Rachmaniov speelde er zijn eigen composities en ook Frank Sinatra, Ella Fitzgerald, The Beatles, The von Trapp Family Singers, Shirley Bassey, Luciano Pavarotti, The Who en Robbie Williams traden op het wereldberoemde theater.

- Alfred Hitchcock nam in the Hall scènes op voor de film The Man Who Knew Too Much met Doris Day.

- Tot 1957 werden door de Central School of Speech and Drama lessen verzorgt in het theater. Zo kregen o.a. Laurence Olivier, Vanessa Redgrave en Judi Dench les the Hall.

- In 1968 werd het Eurovisie Songfestival uitgezonden vanuit the Hall.

- Muhammad Ali boxte er in 1971. Ook vonden er marathons, tenniswedstrijden, het wereldkampioenschap squash en andere sportevenementen plaats. In 1984 werd er voor het eerst een ijsbaan gemaakt in de arena. Na het event werd het ijs in stukken gehakt en in de Thames gedumpt.


The Royal Albert Hall in 1895


The Royal Albert Hall van binnen


Time ended: 18:40
Listening: Once upon a Time - Brooklyn - 2004 Broadway Cast

De koning die sprak: p-p-p

Time started: 12.04




Tijdens mijn zomervakantie in Engeland kocht ik de DVD van The King's Speech. Ik had al van verschillende kanten gehoord dat het een goede film zou zijn. De beelden die ik gezien had zagen er mooi uit en van kostuumdrama's (ook jaren '40 kostuums) geniet ik over het algemeen altijd wel. (mits er niet al te veel historische onjuistheden in zitten uiteraard). Dus ondanks dat ik nog niet echt hoogte had kunnen krijgen van de film kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en kocht hem.




Colin Firth speelt de stotterende Albert (bijnaam Bertie). Aangezien hij de tweede zoon is van koning George V hoeft hij zich over zijn stotteren in eerste instantie niet veel zorgen te maken. Zijn broer zal zijn vader opvolgen en samen met zijn vrouw en kinderen leeft hij een relatief beschermd leven. Wanneer de troonopvolging een feit wordt blijkt al snel dat Bertie's broer, Edward, geen voorbeeldig koning is. Als de nieuwe koning wil trouwen met een vrouw die is gescheiden van haar vorige echtgenoot betekend dat dat Edward moet kiezen tussen de troon en zijn aanstaand huwelijk. Deze keus heeft tot gevolg dat Bertie de nieuwe koning wordt. Gelukkig is deze inmiddels in contact gekomen met logopedist Lionel Logue.




De hele film zit vol met prachtige beelden. Ook de band die tussen Bertie en Logue ontstaat wordt mooi verteld. Wonderlijk genoeg is de verhaallijn niet ingenieus maar toch slaagt de film erin een goede spanningsboog op te bouwen.



Bekijk de trailer op youtube. Dat ziet er veel mooier uit.




Time ended: 13.22


Polka dots and moonbeams

Time started: 16.56




House of Dots verkoopt dameskleding met een retro touch. Ik kreeg gister een mooi ingepakt pakketje thuisbezorgt met drie prachtige retro jurkjes en een leuke mini shopper (maar €2,50). Alle kleding van House of Dots is handgemaakt maar desondanks wel betaalbaar.










Time ended: 17.28



Itsie-bitsie-teenie-weenie yellow...

Time started: 16:31
Watching: Friends - The One with the Tape


Op Marktplaats kocht ik dit mini fotoalbum. De foto'tjes zijn 4,8 bij 6,4 centimeter en zijn ontwikkeld door de Haagsche fotohandel Melchers'. Veel van de foto's zijn gemaakt op vakanties in het buitenland maar een aantal zijn ook geschoten in Den Haag. Zo is onder andere de Mets tennisbaan in Scheveningen in de jaren '30 vastgelegd. Maar het witte hondje is het favoriete onderwerp van de fotograaf.


















Time ended: 16:47


Ghost of a good thing

Time started: 22.58


In Londen zag ik de musical Ghost. Aankomend theaterseizoen is Ghost ook te zien in Nederland.





De musical Ghost volgt het verhaal van de film uit de jaren '80 (inderdaad die film met een pottenbakkende Demi Moore en Patrick Swayze). Dit verhaal heeft niet echt veel om het lijf en de musical heeft moeite om de voorstelling boeiend te houden. Het liefdesverhaal is er één waarmee makkelijk op het sentiment wordt ingespeeld. Vrijwel iedereen weet hoe verschrikkelijk het is een geliefde te verliezen.
Veel liedjes komen over alsof ze slechts tot doel hebben om de tijd op te vullen. De liedjes zijn saai, langdradig (met veel herhalingen) maar vooral wordt het verhaal compleet stilgezet tijdens een aantal liedjes. Tijdens de liedjes stond het geluid veel te hard en dat maakt het geluid vaak onprettig en bovendien onverstaanbaar.




Toen ik de keuze maakte om Ghost te bezoeken was dat omdat ik van verschillende mensen had gehoord dat Ghost indruk op ze had gemaakt. En ik moet zeggen, de voorstelling heeft op mij ook indruk gemaakt. Om geestverschijningen geloofwaardig te tonen op het podium wordt gebruik gemaakt van een aantal geavanceerde illusies die werden gecreëerd door illusionist Paul Kieve. Wat er voor je ogen gebeurd is een aantal maal echt ongelofelijk. Wat alleen erg jammer is dat ik naar Ghost ging om een goede musical te zien, ik ging niet met de intentie een goochelshow te bezoeken.




Eigenlijk is er maar één karakter in de gehele voorstelling dat af en toe onverwachts uit de hoek komt, namelijk het medium Oda, in London gespeeld door Sharon D. Clarke. Hoewel de actrice overkomt als een echte comédienne lijkt ze soms vocaal niet zo sterk te zijn als waar de muziek om vraagt. Één moment bouwt de muziek op naar een uithaal die een showstopper zou kunnen zijn maar er klinkt vervolgens niets dat op een hoogtepunt lijkt.




Met name het ensemble laat het afweten. Hoewel zij niet veel aanwezig zijn op het podium worden de dansen ongelijk uitgevoerd en ook ieder afzonderlijk dansen de ensembleleden de choreografieën slordig. Tijdens de voorstelling die ik zag heb ik me vooral gestoord aan het spel van de acteur die Carl speelde. Dit was de understudy en hij speelde erg ongeloofwaardig. De mannelijke en vrouwelijke hoofdrol werden door competente spelers/zangers gespeeld maar ook zij wisten me nooit echt te raken met name omdat het hele verhaal te voorspelbaar is.





Het decor, in combinatie met de goocheltrucs, is soms verassend ondanks dat het gebruik van een muur met LED lichten mij van te voren het ergste deed vermoeden. Af en toe is het gebruik van de LED muur een beetje te overdreven maar veelal is de muur mooi of niet storend.


Time ended: 23.21


Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Sean Ebsworth Barnes.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...