Watching: Antiques Road Show
De kleine zielen is een toneelbewerking van Louis Couperus' roman De boeken der kleine zielen. In de eerste akte kreeg ik het gevoel naar een kostuumdrama in soap vorm te kijken. Af en toe werd er ineens iets gezegd dat ouderwets overkomt. "U is boos op mij", "ze dragen kettings", "idees", alledrie voorbeelden van een restje taal van Louis Couperus. Buiten dit en het 19de eeuws aandoende moreel van sommige personages is er niets ouderwets te noemen aan deze voorstelling.
De eerste akte heeft een fijne snelheid, waarin de ene familie verwikkeling vlot plaats maakt voor de andere. Hoewel deze snelheid in de tweede akte wat afneemt krijgt de voorstelling in die tweede akte juist meer diepte. De oppervlakkigheid van de eerste akte was het enige minpunt in de eerste akte en als geheel kan ik alleen spreken van een prettige voorstelling.
De kleine zielen speelt zich af in een familie die zich beweegt in de hogere kringen in het Den Haag van het begin van de 20ste eeuw. Constance (Oda Spelbos), één van de dochters in de familie is, na 13 jaar in het buitenland te hebben gewoond, terug gekeerd naar Den Haag. Toentertijd is ze vertrokken omdat ze een schandaal had veroorzaakt door vreemd te gaan. Om de familie zo onbesproken mogelijk te houden is Constance lang weggebleven uit Nederland. Al is ze al vele jaren getrouwd met de man waar ze in eerste instantie de affaire mee had. De kinderen van het gezin hebben inmiddels zelf kinderen. Broer Gerrit (Nico de Vries) heeft een heel voetbal elftal verzameld waarvan er geen ten tonele worden gebracht. De hautaine zus Bertha (Sandra Mattie) heeft een zoon en twee dochters, waarvan er één verloofd is. Bemoeizuchtige zus Adolfine (Marie-Louise Stheins) heeft een aantal zoons in de pubertijd en Constance heeft een 15-jarige zoon, Addy (Sarah Bannier). Verwikkelingen bewegen zich door de verschillende generaties waarbij blijkt dat de nieuwste generatie meer de normen en waarden van Constance hanteert dan die van de twee ouderwetsere zusjes. Constance's eigen zoon is een verbindende factor voor zijn ouders. Maar omdat Constance en haar man (Thom Hoffman) zelf kleinere zielen zijn dan ze misschien zelf beseffen vinden ze niet het geluk dat hun Addy hen zo vurig gunst.
De productie kent vrijwel geen decor behalve de stoel (momenteel is de stoel een rolstoel i.v.m. met een blessure van actrice Celia Nufaar) waar de moeder van de familie op zetelt, een horizondoek waarop regelmatig wisselende kleuren te zien zijn en mooie rode gordijnen aan de zijkanten. De kleding is modern maar verwijst wel naar de mode uit het begin van de 20ste eeuw. De weinig uitbundige vormgeving maakt dat de acteurs en de tekst in het middelpunt staan. Tevens maakt deze keuze dat meer naar voren komt dat het verhaal van Couperus een aaneenschakeling is van wisselende contacten en het hoge roddel gehalte van veel van deze contacten. Voor mij maakt juist de inhoud van de gesprekken kenbaar wie de grote en de kleine zielen zijn in deze familiegeschiedenis.
De kleine zielen is nog 14 keer te zien in verschillende theaters in Nederland. De laatste voorstelling is op 19 januari in Haarlem. De volledige speellijst vind je hier.
Time ended: 18.05
Listening: Sparkling Diamonds - Moulin Rouge OST
Listening: Sparkling Diamonds - Moulin Rouge OST
Flyer foto: PIEK
Scènefotografie: Ben van Duin
No comments:
Post a Comment