Het klinkt toch apart: "Ik ga vanavond met m'n vader naar Yab Yum". Er was niks aan gelogen: vrijdagavond ging ik, met mijn vader, naar de voorstelling Yab Yum, Circus van de nacht.
Ik ging nog al sceptische het theater in. De vorige voorstelling van producent Stardust, Crazy Shopping (al lag dat zeker niet aan het talent van de cast), had een bijzonder negatieve indruk op mij achter gelaten. Toch was de musical Rembrandt, een voorstelling die de producent een aantal jaar eerder maakte, volgens vrienden en bekenden van een zodanige kwaliteit geweest dat ik Stardust nog wel een kans wou geven.
Ten eerste zou het decor geïnspireerd zijn op Art Nouveau kunst, dus benieuwd was ik zeker. Daarnaast was het boek van Yab Yum oprichter Theo Heuft het uitgangspunt geweest van de voorstelling. Dit uitgangspunt gaf mij goede hoop dat ik een interessant verhaal voorgeschoteld zou krijgen deze avond.
Crimineel Kees (een rol van Bas Muijs) ontmoet tijdens een bezoek aan de Yab Yum de ster van de club, Angel (Annick Boer), tegen. De vonk tussen beide slaat over. Hij neemt haar mee uit naar het Amstel Hotel en geeft haar cadeautjes. Maar wanneer hij op een dag een bezoekje brengt aan de Yab Yum en hem wordt verteld dat Angel niet direct naar hem toe kan komen omdat ze aan het werk is, slaat de jaloezie toe. Kees is van mening dat hij zich de gehele club kan toe eigenen en maakt steeds gewelddadiger duidelijk dat eigenaar Theo geen andere keuze heeft dan sterven of zijn club cadeau doen aan een rascrimineel.
John, de barman van de Yab Yum (gespeeld door Richard Groenendijk) neemt de rol van verteller op zich. De cabaretier is de bindende factor van de voorstelling, hij zorgt voor de nodige komische momenten en weet zelfs scherp de reflecteren op de één van de zwakke punten van de voorstelling. Na een klein aantal scènes wordt uit het niets een acrobatische act opgevoerd. Een mooie act, op zichzelf gezien spannend om naar te kijken. Ware het niet dat het verhaal daarmee wordt stilgelegd waardoor de spanningsboog van de toeschouwer compleet wordt lamgelegd. Twee van de acts zouden nog wel een functie kunnen hebben, de ene verbeeldt seks en de ander beeldt een ruzie uit. Maar omdat de personages tijdens de acrobatische acts niet aanwezig zijn wordt de indruk gewekt dat de acts stiekem toch compleet los staan van het verhaal. Één maal, tijdens de acrobatische/dans act die een ruzie lijkt uit te drukken, zijn Angel en Kees op de achtergrond wel in beeld. Dit maakt enerzijds dat de act meer betrokken wordt in het plot. Anderzijds wordt het plot zo vaak onderbroken (door acrobatiek, dans en zelfs liedjes die niet bijdragen aan de vooruitgang van het plot) dat het nu vooral irritant wordt dat het verhaal weer blijft liggen.
Er is voor gekozen om bestaande muziek te gebruiken en daar Nederlandse teksten op te schrijven. Op zich zijn de teksten een hele verbetering ten opzichte van de muziekkeuze en teksten die te horen waren in Crazy Shopping. Desalniettemin zijn sommige teksten, met name in de tweede acte, niet goed geplaatst op de muziek. Maar waar ik mij vooral aan stoorde waren de gezongen muziekstukken die werden gebruikt tijdens een aantal van de acrobatische intermezzo's. In een musical wordt gezongen omdat daarmee een verhaal verteld wordt. Wanneer daar ineens vanaf geweken wordt en er (als ik het goed heb opgemerkt niet eens live) wordt gezongen in een andere taal is dat verwarrend en het doet wat goedkoop aan. Het wekt de indruk dat de acts al bestonden voor de musical werd gemaakt en het lijkt alsof Stardust de acts intergraal in de musical heeft gepropt. Bovendien is zang hierbij overbodig en ik denk dat het een betere keuze was geweest wanneer er alleen instrumentale muziek te horen zou zijn.
Wanneer het staartje van het plot even snel wordt verteld door John wordt het wel erg duidelijk dat Stardust voor ogen heeft gehad een heel mager verhaal te vertellen. Geen enkel personage heeft echt diepgang, het plot is zo klein mogelijk gehouden en de meeste tijd gaat op aan opvulsel. Maar er zijn zeker ook positieve aspecten aan Yab Yum, Circus van de nacht. De acrobatische acts worden goed uitgevoerd, zijn spannend, mooi en indrukwekkend. De solisten zingen goed. Met name twee vrouwen uit het ensemble (helaas heeft Stardust niet de moeite genomen om alle castleden op zijn website te vermelden, maar ik vermoed dat één van de twee Esther van Boxtel is) die veel solozang (soms zelfs hele nummers) zijn toebedeeld, zingen uitmuntend. Maar juist omdat ze niet deelnemen aan de verhaallijn blijven hun zangkunsten vaak alleen hoorbaar in liedjes die niets toevoegen aan het plot. Ze zijn vaak wel sfeerbepalend maar de avond bestaat al uit te veel onderdelen die alleen maar sfeer bepalen en geen dramatische lijn voort zetten.
Hoewel Yab Yum, Circus van de nacht best een vermakelijk avond oplevert blijft de voorstelling hangen op een gevoel van "het is het allemaal net niet". De ensemblezang is vaak net te ongelijk om verstaanbaar te zijn, de prachtige acrobatiek is net te ongepast om niet de indruk te wekken dat ze de boel ophoudt en het verhaal is te weinig uitgediept om je kunnen te raken.
Time ended: 20.42
Listening: The Best Thing That Ever Has Happened To Me - Sondheim on Sondheim
