Vous n’auriez pas vu Coco?

Time started: 21.33
Watching: Mr. Sunshine


Al weer een tijdje geleden zag ik de de film Coco avant Chanel. In deze film speelt Audrey Tautou modeontwerpster Coco Chanel.

De film vertelt de eerste helft van Chanel's leven en speelt zich daardoor af van eind 19de eeuw tot ongeveer 1920. In de film wordt getoond hoe Chanel in haar jeugd in een weeshuis leerde naaide, probeerde door te breken als variété zangeres en uiteindelijk modeontwerpster werd voor vrouwen in de hoogste kringen. Ook beslaat de de film haar liefdes relatie met Arthur 'Boy' Capel. Ergens lijkt het een vreemde keuze om een biografische film te maken die eindigt op het midden van iemands leven. In dit geval kan ik de keus echter goed begrijpen. Chanel wordt er van verdacht in de Tweede Wereldoorlog te hebben gespioneerd voor de Nazi's en wanneer deze periode zou moeten worden geportretteerd zou dat weinig tijd overlaten om te tonen hoe Chanel de grootse ontwerpster werd.

Coco avant Chanel speelt zich voor het grootste deel af aan het begin van de 20ste eeuw. 

De outfit die Coco Chanel links draagt is volledig gekopieerd voor een scène in de film.

Veel scènes spelen zich af op feestjes en in ateliers, hierdoor is de film rijkelijk gevuld met prachtige kostuums.

Links: Audrey Tautou in de rol van Coco Chanel
Rechts: Coco Chanel 

Chanel heeft Tautou ook ingehuurd voor een commercial van Chanel no. 5. In de reclame wordt een sfeer gecreëerd zoals in Le fabuleux destin d'Amélie Paulin en Un long dimanche de fiançailles. In de commercial gebruikt Tautou een mooie retro camera (Leica M8).

Beelden uit de Chanel no. 5 commercial

Beelden uit de Chanel no. 5 commercial

De Leica M8

Time ended: 22.36

Illuminate the night...

Time started: 23.10


Gister werd het spel Lume: part 1 voor iPhone gelanceerd. De gehele spelomgeving is gemaakt met papier en miniatuur lampjes.

Het spel duurt een beetje kort maar de mooie beelden maken het de €1,59 zeker waard.

De makers zijn al bezig met een vervolg en ik ben heel benieuwd wat voor moois er nog gaat komen. Lume is er ook in versies voor de iPad, Mac, Windows en Linux. Ga voor meer informatie over Lume naar www.lumegame.com. Om de game voor iPhone te kopen kun je hier klikken.

Time ended: 23.42

At Covent Garden the streets were full of light

Time started: 15.59

Een weekend Londen is bijna onlosmakelijk verbonden aan winkelen. In Covent Garden zijn veel leuke winkeltjes gevestigd. Je vind er naast een prachtige Apple Store leuke kleine en vooral ook mooi aangeklede winkeltjes als Ladurée (bekend van de macarons) en ook Pollocks Toy Theatre waar ik in een eerdere post over schreef.

Apple Market in Covent Garden

Eén van de mooie etalages in Covent Garden

Nabij Covent Garden bevind zich Dress Circle. Dit is een must voor elke musical liefhebber. De winkel staat vol met CD's, DVD's, bladmuziek, boeken over theater en memorabilia. Zo kocht ik er bijvoorbeeld een vintage poster van de verfilming van Pal Joey (met getekende afbeeldingen van Frank Sinatra, Rita Hayworth en Kim Novak) waar de titel van de film in het Frans en Nederlands op staat.

Verder brachten we een bezoek aan Shopping Centre Westfield in Shephard's Bush. Dit winkelcentrum bevat een luxe gedeelte genaamd The Village. In dit gedeelte zijn winkels gevestigd als Gucci, Versace, Burberry, Dior, Jimmy Choo, Louis Vuitton, Tiffany & Co. en Prada. In de Tiffany & Co. winkel kun je tot 29 februari in een foto maken in hun prachtige True Love Photo Booth.

In de rest van het winkelcentrum is een gigantische hoeveelheid winkels en restaurants te vinden. Ook bevindt zich een Vue bioscoop in de shopping mall. Enkele winkels die er te vinden zijn: Accessorize, Monsoon, H&M, Zara, Apricot, Dorothy Perkins, Banana Republic, Bershka, Desigual, Gap, Hobbs, Jane Norman, Mango, River Island, Ted Baker, Topshop, Fossil, Disney Store, HMV, Lego, Camper, Debenhams, House of Fraser en Swatch.

Onder de restaurants bevinden zich: Yo Sushi, Jamie's Kitchen, Nando's, Tapas Revolution, The Real Greek, Krispy Creme, You Me Sushi, Searcys Champagne Bar, Buttercup Cake Shop en Costa Coffee.

In het village gedeelte van Westfield Shephard's Bush hangen prachtige kroonluchters

Time ended: 16.30

Next to Normal, that’s the thing I’d like to try

Time started: 19.26


Gezien: 17 februari 2012
Waar: Koninklijke Schouwburg Den Haag

Next to Normal is een musical over een op het eerste gezicht normaal gezin, de familie Goodman. Al snel blijkt dat moeder Diana (Simone Kleinsma) leidt aan een bi-polaire aandoening en daarbij last heeft van waanbeelden.

Het gezin Goodman, van links naar rechts:
Wim van den Driessche, Freek Bartels, Simone Kleinsma en Michelle van de Ven

Dochter Nathalie is 16 jaar en obsessioneel als het gaat om presteren op school en haar pianolessen. Zoon Gabe is 18, heeft het uitgaansleven ontdekt. Diane maakt zich steeds grote zorgen wanneer hij laat thuis komt. Vader Dan heeft moeite om te functioneren wanneer Diane bepaalde episodes heeft waarin ze Dan veelvuldig opbelt tijdens zijn werk.

Van links naar rechts: Rene van Kooten als Dr. Madden, Wim van den Driessche, Freek Bartels,
Michelle van de Ven, Jonathan Demoor als Henry. Zittend: Simone Kleinsma

Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat de ouders een tragische gebeurtenis hebben ervaren. Met name Diane lijkt dit zwaar te zijn gevallen en zij strijd al meer dan een decennium tegen haar psychische problemen door middel verschillende behandel methoden. Uiteindelijk probeert ze zelfs de omstreden Electro Shock Therapy uit, waarbij elektronische schokken zouden moeten zorgen voor een verbetering van de psychische gezondheid. Het zien van een documentaire over deze behandelmethode was voor de makers de inspiratiebron voor het maken van deze musical. Een veel voorkomende bijwerking van deze methode is (tijdelijk) geheugenverlies. In Diane's geval herkent zij niet eens haar huis en dochter meer.

Na de Electro Shock Therapy probeert Diane haar geheugen terug te vinden door oude foto's te bekijken
en de herinneringen van haar man aan te horen.

De musical van Tom Kitt (muziek) en Brian Yorkey (tekst) is een aangrijpend en intrigerend verhaal dat toont dat het probleem van één gezinslid het probleem is van het gehele gezin. Geheel terecht won de originele versie van de musical de prestigieuze Pulizer Price (een prijs die niet vaak door een musical in de wacht wordt gesleept). Ook de Nederlandse versie maakt grote indruk. De kleine cast weet het publiek van begin tot eind te boeien en zet een volledig overtuigende performance neer. De hoge kwaliteit van het verhaal, de bekwaamheid van de kleine cast en de serieuze toon (hoewel er zeker ook momenten van luchtigheid en grappige momenten zijn) van de voorstelling doen mij denken aan de musical Rex, een musical van Koen en Ad van Dijk, die Joop van den Ende Theaterproducties in 2001 produceerde. Ook deze voorstelling is geproduceerd door Stage Entertainment (Joop van den Ende Theaterproducties hanteert in Nederland inmiddels ook de internationale bedrijfsnaam) en het is een verademing weer eens een voorstelling van Stage te zien waar volledig van te genieten valt (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de zeer teleurstellende Saturday Night Fever die ik afgelopen woensdag zag).

De vormgeving is effectief, betekenisvol en draagt bij aan de sfeer en het uitdrukken van de problematiek in de voorstelling. De voorstelling is te zien tot 9 juni 2012 in verschillende theaters in Nederland. Klik hier voor de volledige speellijst.

Time ended: 22.48
Watching: The Graham Norton Show


Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Roy Beusker.

One room bright and neat...

Time started: 16.20


Afgelopen weekend sliep voor het eerst in een goed bed tijdens een verblijf in Londen. Eindelijk een hotel in Londen waar alles het doet, alles schoon is en dat tóch betaalbaar is: Presidential Kensington Apartments. Ik ga nooit meer naar een ander hotel in Londen.

Ik verbleef op een drie persoonskamer. Dit houdt in dat er 1 tweepersoonsbed en een slaapbank in de kamer staat. Maar ook de slaapbank schijnt goed te liggen. Verder bevat de kamer: gratis wi-fi, een keuken incl. koelkast, vrieskast, 4 kookpitten, een mini vaatwasmachine, een oven, een magnetron, een wasmachine, een eettafel, twee balkonnetjes, een tv, een dvd speler, een telefoon en licht dat zo goed te dimmen is dat je de kamer in een handomdraai omtovert tot een thuisbioscoop.

De kamer is ingericht met IKEA meubelen en een IKEA keuken. Hoewel het er over een aantal jaar misschien uitgeleefd uitziet, zien de kamers er nu heel mooi verzorgd en bijna design uit.

In de badkamer is ook in alles voorzien. Naast de gebruikelijke douchegel, shampoo en naaigarnituur zijn ook 2 tandenborstelsets, een vanity kit (met watjes, wattenstokjes en zelfs een nagelvijl!), een douchemuts, een schoensmeer setje en body lotion aanwezig.

Wel bleek er een voeg in onze badkamer niet goed te zijn dichtgekit want de kamer een etage beneden ons kreeg last van lekkage. Hoewel dat niet echt spreekt voor de kwaliteit van het hotel toont het wel aan dat alles helemaal nieuw is.

De appartementen bevinden zich op een paar minuten loopafstand van het metrostation Earls Court. Aangezien het appartement de mogelijkheid geeft om zelf te koken is het ook fijn om te weten dat zich in de straat 3 supermarkten in verschillende prijsklassen bevinden.

Uitzicht vanaf één van de balkonnetjes

Time ended: 17.10

Nacht ziekte

Time started: 17.44
Watching: Friends - The One with the Joke

Gister was ik getuige van de één na laatste voorpremière van de Nederlandse tour versie van Saturday Night Fever. Hoewel een aantal doorgevoerde veranderingen (ten opzichte van de voorstellingsreeks die in 2001 in première ging) een verbetering zijn of een verrassend effect hebben, valt er een hoop aan te merken op deze voorstelling die vrijdag in première gaat.

Joey Ferre speelt Tony Manero 

Joey Ferre speelt de hoofdrol en hoewel ik zelf geen aflevering van de tv casting Sunday Night Fever heb gezien vernam ik niets dan slechts met betrekking tot de zangkwaliteiten van de winnaar. Gisteravond is me wat dat betreft alleszins meegevallen. Een paar hoge laatste noten schoot de stem van Ferre tekort. Een uitstaande microfoon doet vermoeden dat zijn microfoon tijdens ensemble nummers wordt uitgeschakeld. Desondanks heeft hij over het algemeen een prettige stem en speelt hij zijn rol ook leuk.

Vooraan Joey Ferre, links van hem in het wit Noortje Herlaar als Stefanie Mangano en in het geel de vrouwelijke
helft van het black danskoppel. Rechts van hem in het blauw Laurie Reijs als Annette en in het roze
de vrouwelijke helft van het latin danskoppel.

De voorstelling is strakker geregisseerd en duurt daarom nog maar 2 uur en 15 minuten. Ook de vormgeving van decor en kleding zijn volledig anders aangepakt dan in de vorige Nederlandse versie. Waar de vorige keer werd gekozen voor hoofdzakelijk vintage kleding is nu gekozen voor moderne kleding die alleen nog maar verwijst naar de jaren '70. Al ontbreekt het witte pak van Tony natuurlijk niet, veel jurkjes zijn veel korter dan ze in de jaren '70 zouden zijn geweest en veel kleding bevat elementen die in de jaren '70 niet voorkwamen.

Scène in de 2001 Odyssey disco. Rechts is één van de pilaren te zien van het ingenieuze decor.

Deze moderniserings trend is ook terug te zien in de choreografieën, die soms doen denken aan break-dance. In de arrangementen zijn korte momenten ingelast die meer als dance dan disco aandoen. Op een slecht moment worden er zelfs een paar teksten gerapt (waar die in de vorige versie nog gewoon werden uitgeroepen).

Het decor heeft ook een volledige nieuwe look. Grote verschuivende zuilen (waar zich soms hele kamers in bevinden) worden op multi-functionele wijze ingezet en dit is bijzonder inventief. De achtergrond bestaat uit een videomuur. De afbeeldingen die worden getoond creëren diepte en zijn functioneel. Waarneer Stage Entertainment in Miss Saigon op de video muur tijdens één moment in de voorstelling ineens een animatie toont op de muur is dat een volledige stijlbreuk en de animatie heeft daarom een vervreemdend effect dat bovendien goedkoop aandoet. Zulke fouten worden in Saturday Night Fever niet gemaakt en over het decor heb ik dan ook niets dan goeds te zeggen.

The Faces, de vriendengroep van Tony, met op de achtergrond de Barracuda's

Ook de vertaling van Daniël Cohen is door hem opnieuw onder de loep genomen. In de meeste gevallen zijn de veranderingen ook verbeteringen. De teksten die in de vorige versie nog in het Engels werden gezongen (veelal de titels van bekende Bee Gee liedjes) zijn nu consistenter in het Engels vertaald. Zo is 'Night Fever' nu letterlijk vertaald in 'Nacht ziekte', is 'Jive Talking' verandert in 'Glad praten' en is 'Stayin' Alive' verworden tot 'Wet van de Straat'. Als ik het goed heb opgemerkt is één lied ('Dit is mijn terrein') vervangen door een langzamer lied 'Die brug bij Broadway'. Dit vind ik een slechte beslissing. Het lied is langzaam, voegt geen nieuwe informatie toe en zorgt daarom voor het doorbreken van de spanningsboog. Aangezien dit het één na laatste lied voor de pauze is, is dit een heel vreemde keuze.

Joey Ferre en Noortje Herlaar

Het grootste minpunt van de voorstelling waren de matige acteerkwaliteiten van een groot aantal van de castleden. Laurie Reijs speelt de rol van Annette, de vrouw die verliefd is op Tony maar deze liefde niet  beantwoord krijgt. Waar Claudia de Graaf in 2001 een menselijke en volwassen vrouw neerzette, maakt Reijs de keuze om van Annette een ongeloofwaardige bakvis te maken. Hierdoor staat er geen echt karakter op het toneel maar een typetje gespeeld door een dertiger die doet alsof ze 14 is. Rogier Komproe heeft de taak om een komische DJ Monty neer te zetten. Helaas mislukt dit. Hij is niet grappig en bovendien klonken alle hoge noten die hij gister zong alsof hij zijn stem kwijt was. Tuurlijk kan dat een keer gebeuren maar hij zou er verstandig aan doen om de rest van de voorstelling alle hoge uithalen een octaafje lager te zingen i.p.v. steeds opnieuw te laten horen dat de hoogte er op dit moment niet op zit. Roman van der Werff speelt de broer van Tony maar hij zit duidelijk nog niet in zijn rol. Niet alleen is zijn spel met name in de eerste akte nogal ongeloofwaardig ook zijn ietwat plat aandoende accent maakt hem ongeloofwaardig als priester. Wel speelt hij de rol van Jay Langhart, de ex van Stefanie, heel aardig. Karel Simons, die de rol van Bobby C. speelt, steekt met kop en schouders boven het spel van de andere castleden uit. Hij is de enige die het voor elkaar krijgt mij als publiek te betrekken in het verhaal.

Andere opmerkelijke performances worden gegeven door het Black danskoppel en het Latin danskoppel. Met name het Latin couple, waarvan duidelijk moet zijn dat zij een danswedstrijd onterecht hebben verloren, toont een lastig maar desondanks energiek dansduet.

Tot slot rest mij een pluim uit te delen voor het orkest onder leiding van Mike Schäperclaus. Hoewel op het orkest bij voorstellingen van Stage Entertainment vaak weinig valt aan te merken viel de energie die uit de orkestbak kwam mij gister extra op.

Time ended: 21.18
Watching: Wie is de mol?

Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Roy Beusker.

I'll meet you anytime you want in our Italian Restaurant.

Time started: 15.14
Listening: Good Morning Baltimore - OST Hairspray

Afgelopen vrijdag at ik bij Jamie's Italian in Covent Garden in Londen (Londen kent nog minstens vijf andere vestigingen van Jamie's Italian en ook in andere Engelse steden zijn vestigingen te vinden). Alle vestigingen zijn ingericht met design lampen maar de verdere inrichting is fijn casual.

De casual sfeer, het bijzonder hulpvaardige personeel, het heerlijke eten (en drinken!) en de aangenaam geprijsde rekening vond ik voldoende reden om Jamie's Italian aan iedereen aan te raden.

Zowel ik als mijn tafelgenoten vonden eigenlijk alles wat we voorgeschoteld kregen heerlijk. Zelf ging ik voor een zoete witte wijn, het vegetarische gerecht van de dag (ravioli met onder andere aardappel, knoflook en pompoensaus) en tot slot de cheesecake. Mijn tafelgenoten kozen voor droge witte wijn, de risotto met fruit de mer, steak met salsa, special fries (heerlijk met knoflook en peterselie), de ijs bomde en de chocolade, frambozen en amaretto brownie. Waarbij elke gang zo mogelijk nog heerlijker smaakte dan de vorige.

Voor een diner met drie personen (waarbij er gemiddeld per persoon 2 goede glazen wijn, 2 glazen water, 1 (gedeeld) mandje brood, een hoofdgerecht en een nagerecht werden genuttigd) vind ik een rekening van 81 pond geen hoge rekening te noemen.


Time ended: 15.56

Wij Nederlanders zijn gesteld op ons heilige huisje

Time started: 00.17

Vanavond zag ik in de Koninklijke Schouwburg de muziektheater voorstelling Wij Nederlanders. Hoewel er is gekozen voor een theatrale voorstelling zou de benaming liedprogramma naar mijn mening beter passen dan de term muziektheater. Het probleem met liedjesprogramma's of concerten die bestaan uit kleinkunst- of musicalliedjes is vaak dat het geheel aan liedjes aan elkaar moet worden gebreid. De getalenteerde cast bestaande uit Dick Cohen, Daphne Groot en Rick Sessink slaagt er in de tweede helft van het programma zeer goed in de voorstelling lekker door te laten lopen tijdens de scènes tussen de liedjes door. Helaas is dit niet het geval in de eerste helft. Voor de pauze houden de scènetjes, m.u.v. de introductie, de voorstelling ontzettend op. In het eerste gedeelte moet het publiek de scènes uit zitten om te mogen genieten van de liedjes die door het drietal uitmuntend worden gezongen en bovendien zodanig worden vertolkt dat ze de toeschouwer weten te raken. Na de pauze zijn de scènes vaak wel een leuke toevoeging omdat ze grappig of onderhoudend zijn en een vloeiend geheel vormen met de liedjes.

Scènebeelden uit Wij Nederlanders 
Fotografie: Wim Lanser

Het decor bestaat uit 3 bankjes die ieder een piano pedaal voor moeten stellen en aan weerszijde van het podium staat een reusachtige pianopoot. Hoewel ik mij niet heb gestoord aan deze vormgeving vraag ik me wel af waarom hier voor is gekozen. Het mist elke functionaliteit. De poten worden in deze regie volledig genegeerd en de bankjes hadden ook een andere willekeurige vormgeving kunnen hebben. De kleding van de cast kleurt daarentegen erg mooi bij elkaar en daar lijkt beter over nagedacht (of moet ik zeggen minder ingewikkeld) dan over het decor.

Eén van de liedjes waarvan de tekst mij aansprak was 'De enkeling'. De tekst daarvan is als volgt:

De enkeling stond op tegen wel honderdduizend dingen

Hij wou niet met de massamensen mee in het gareel

Hij wenste in het slavenkoor een vrije stem te zingen

Maar voordat hij het wist, had hij een schorgeschreeuwde keel

Toen hij niet meer kon zingen, stond hij op om te gaan spreken

Tot allen die hij altijd als zijn vrienden had beschouwd

Die zeiden: ‘Wat hij zegt, is nog niet eens zo gek bekeken

Maar toch voor onze oren wel een tikkeltje te boud’

Toen hij niet meer kon spreken, stond hij op om te gaan schrijven

Hij kraste het op de muren van ons meerderheidspaleis

Opdat wij ons de slaap uit onze ogen zouden wrijven

Toen sprak er een uit aller naam: ‘Veeg uit, dit is te grijs’

De enkeling staat op, omdat hij zelf zijn weg wil kiezen

Hij vecht tegen het monster van de middelmatigheid

Hij zal zo lang hij leeft bij voorbaat elk gevecht verliezen

En als hij eindelijk opgeeft, zegt men: ‘Zo, die zijn we kwijt’

Hoewel de liedteksten van Jules de Korte veelal politiek zijn, zijn ze even zo goed tijdloos. Dit komt doordat hij (in elk geval in de voor dit programma geselecteerde liedjes) niet tegen één politieke mening ageert of een bepaald issue wil bespreken. De Korte lijkt ons vooral wakker te willen schudden en het zijn meer de houdingen die mensen aannemen tegenover de (multi-culturele) maatschappij, de kerk, de politiek of (in het geval van de politicus) de burger waar De Korte ons op wil wijzen.

Wat mij betreft had de vormgeving, qua decor, soberder gemogen. Want uiteindelijk draait de voorstelling om de liedjes van De Korte en die moeten dan ook in het middelpunt staan. Wanneer de voorstelling eindigt met het lied 'Ik zou wel eens willen weten' wordt dit schitterend benadrukt door de meerstemmige, a capella samenzang van Cohen, Groot en Sessing.

Wij Nederlanders is nog tot en met 1 april te zien in verschillende theaters. Ga naar de website voor een volledige speellijst, kaartjes of meer informatie.

Time ended: 01.11

Brown paper packages tied up with strings

Time started: 15.04

Negen dagen geleden deed ik mijn eerste bestelling ooit op Etsy.com. Ik ken de site al jaren maar had nog nooit echt iets via de site besteld. Ik bestelde 2 haarbandjes bij Sunshine and Carousels. En nu negen dagen later werden ze bezorgd in deze lieve verpakking.

 De korting van 30% is nog steeds geldig als je de kortingscode THIRTY invoert. Zelf heb ik me laten verleiden om een turquoise en een mosterd kleurige variant beide van fluweel lint te kopen.

Foto van Sunshine and Carousels

Foto van Sunshine and Carousels

Time ended: 15.16